Dane pokazują, że obecnie żyjemy średnio o 8-9 lat dłużej niż jeszcze 30 lat temu. Dłuższe życie obywateli oznacza, że sporą jego część spędza się na emeryturze. Dla osoby w wieku 60-65 lat to perspektywa kilkunastu a nawet ponad dwudziestu lat życia w roli emeryta.
Mikroemerytura
Większość przyszłych emerytów po zakończeniu kariery zawodowej może liczyć na dochody, zapewniające bardzo skromne warunki bytowe. Dla niektórych będą one na niskim poziomie, wynosząc około 30-40 proc. standardowego wynagrodzenia z ostatniego roku pracy. Zaczynając pracę w wieku 20 kilku lat i kończąc ją mając odpowiedni wiek emerytalny, czyli 60 lub 65 lat, pracujemy średnio dwa razy dłużej niż jesteśmy na emeryturze. Tego zasłużonego odpoczynku z pewnością nie sfinansuje nam państwo, mimo że wiele osób z zaciekawieniem odnotowało plany wprowadzenia tak zwanej “emerytury obywatelskiej”. Zakłada ona, że każdy otrzymałby od państwa równą emeryturę minimalną – 1000 zł miesięcznie. Pozostałą jej część musi sobie wypracować sam.
Do jego dyspozycji są:
- pracownicze programy emerytalne (PPE) na przykład oferowane przez PZU
- oszczędności na kontach IKE, IKZE na przykład oferowanych przez PZU
W tej opcji wiek emerytalny upoważnia do odbierania odpowiednich świadczeń, ale o ich wysokość i tak należy się zatroszczyć we własnym zakresie.
Ile potrzeba emerytowi
Optymiści wskazują, że emeryt ma o wiele mniejsze potrzeby niż osoba młoda. Jako potwierdzenie tej teorii przytacza się głównie trzy argumenty.
- Emeryt nie ma już dzieci na utrzymaniu, nie finansuje ich edukacji, nie wprowadza w dorosłość na przykład dokładając do pierwszego mieszkania.
- Ma spłacone wszystkie kredyty, zwłaszcza te, które stanowią największe obciążenie, jak hipoteczne.
- Ma mniejsze potrzeby rozrywkowe.
Jednak każdy z wymienionych punktów ma swoje drugie dno. Emeryt bardzo często nadal finansuje swoje dorosłe już dziecko bądź dorastającego wnuka. Łoży na jego naukę, lub spłaca za niego zaciągnięty kredyt. Jako osoba o stałych dochodach jest łakomym kąskiem dla wszystkich instytucji, oferujących kredyty gotówkowe. Nie warto deprecjonować jego osobistych potrzeb. W jesieni życia ma wreszcie czas na samorozwój, podróże czy dodatkową naukę, na przykład w ramach Uniwersytetu III Wieku. Jego dochody znacznie uszczuplają regularnie przyjmowane leki oraz wizyty lekarskie.
Plan na emeryturę warto wprowadzić w życie będąc jeszcze osobą aktywną zawodowo. Dobrze jest również rozważyć możliwość nieco dłuższego stażu pracy, nawet po ukończeniu 65 lat. Każdy dodatkowy rok dokłada się bowiem do emerytury. Ostatnie kilka lat mogą ją podwyższyć nawet o 30 procent.